News

IMG_6908[1]

New Circular Letter on Lump-Sum Taxation in Switzerland.

Key points.
The Swiss Federal Tax Administration published a new circular letter on lump-sum taxation. The circular sets out a minimum taxable income of CHF 400,000 even if the living expenses are lower. The stricter rules will be applied to everyone from 1 January 2021.

Lump-Sum Taxation.

In Switzerland, foreign wealthy families often benefit from special tax deals: lump-sum taxation or forfait fiscal in French. Instead of paying tax on the worldwide income and assets, the tax is calculated based on the living expenses.
The Swiss Federal Tax Administration Published a New Circular on 24 July 2018
The Swiss Federal Tax Administration (the “Administration”) published on 24 July 2018 a circular letter summarizing the legal framework and the practice of the Administration and of the cantonal tax authorities (the “Circular”).
The Circular.
Confirms the transitional period of five years for taxpayers who applied for the lump-sum taxation after 1 January 2016;
confirms that the new rules adopted in September 2012 will apply to all deals from 1 January 2021 and sets out a minimum taxable income of CHF 400,000.
General Conditions.
The Swiss lump-sum tax regime can only be applied to individuals who:
– do not have Swiss citizenship;
take up residency in Switzerland for the first time (or after an absence of 10 years); and
– do not perform any commercial activity (employed or self-employed) in Switzerland.
According to the Circular, performing a commercial activity in Switzerland means carrying out any type of employment (main or auxiliary, employed or self-employed) in the Swiss territory generating income in Switzerland or abroad; it is unclear at this stage how the cantonal tax authorities will interpret the Circular in this respect, in particular regarding foreign athletes. In the case of married couples, both partners must fulfill the requirements to benefit from the lump-sum taxation.

Living Expenses.

The relevant living expenses include:
– cost of food and clothing;
– housing costs;
– expenses for education;
– travel expenses;
– maintenance costs for vehicles
The total living expenses have to:
– reach a multiple of the annual rental value of the taxpayer’s home (if owned) or of the annual rent paid; and
– be at least equivalent to the taxes on the income from Swiss sources at the ordinary tax rate.
In practice, the total living expenses are frequently agreed with the cantonal tax authorities in order to represent a multiple of the annual rental value of the taxpayer’s home or of the annual rent paid. Under the new legislation (since 1 January 2016), the annual living expenses must correspond to at least seven times the annual rental value of the taxpayer’s home or the annual rent paid.
The Circular explicitly provides that, if the taxpayer has more than one real estate property in Switzerland, the highest annual rental value or rent paid has to be taken into consideration.
Lump-sum taxation is not available in all of the cantons. For example, the canton of Zurich decided to abolish it. At the federal level, lump-sum taxation is possible only if it is also granted at the cantonal level. The cantonal tax authorities of the cantons of Geneva, Vaud and Valais are very attractive to tax wealthy families on a lump-sum basis.

Control Calculation.

Swiss law provides that every taxpayer that is subject to the lump-sum tax regime has to establish a “control calculation” on an annual basis (with the annual tax return). The amount of tax payable under the lump sum taxation has to exceed the income tax which would be due under the ordinary system on the gross income from Swiss sources, including financial assets (e.g., shares and bonds). The Circular specifies that Swiss-sourced financial assets mean that the issuer of the security must be a Swiss resident; the physical location of the security is not relevant. The control calculation also comprises foreign-sourced income (e.g., dividends, interests and royalties) for which the taxpayer wants to claim for partial or total exemption of foreign withholding taxes under a double tax treaty.
Specific regulations are applicable with respect to the double tax treaties with Austria, Belgium, Canada, France, Germany, Italy, Norway and the United States.

Denmark targets Airbnb tax evaders

Sharing economy pioneer Airbnb will automatically report any income earned by homeowners in Denmark to the Danish tax authority in a bid to help it clamp down on tax evasion.

The move, which still needs approval by parliament, comes as several countries try to rein in Airbnb tax evaders, reports the BBC. Tax minister Karsten Lauritzen said the country wants the sharing economy to flourish, but on the condition that taxes are paid.

Progressive attitude

Patrick Robinson, director of public policy Emea at Airbnb, said: “We believe the proposed rules are right for Denmark and we are committed to ensuring hosts on Airbnb can benefit from these innovative and forward-thinking rules.

“The progressive attitude of Denmark is an example to the world and demonstrates how positive results can be achieved when policymakers and Airbnb work together on the shared goals of making cities better places to live, work and visit.”

How it works

Owners will get an annual tax-free allowance of DKK28,000 (£3,282, $4,438, €3,759) for their primary residence and DKK40,000 for holiday homes. It will be up to local authorities to decide how long primary residences can be shared.

A nationwide base total of 70 nights can be increased up to a maximum 100 nights by individual municipalities. A typical host in Denmark earned DKK15,500 by renting their space for 23 nights during 2017.

One Danish Airbnb host told International Adviser that he is not worried about the change, as “it will all run automatically so we don’t need to do anything”. “Other than pay the taxes at the end of the year.”

Source: International Advisor, 18.05.2018.

 

Privacystructuren: open C.V. of open FGR?

Als alternatief voor een B.V. gebruiken we de laatste tijd steeds vaker een commanditaire vennootschap of fonds voor gemene rekening. Beide entiteiten hebben weliswaar geen rechtspersoonlijkheid, maar zijn wel VPB-plichtig. Voor de UBO die echter gesteld is op zijn privacy hebben een C.V. en FGR het grote voordeel dat beide entiteiten geen jaarrekening hoeven te deponeren. Wanneer kiest de adviseur voor een C.V. en wanneer voor een FGR? Wat zijn de praktische verschillen?

FGR biedt meer privacy

Vanuit privacyoverwegingen heeft een FGR de voorkeur. Voor de CV geldt namelijk in tegenstelling tot het FGR wel de verplichting om zich in te schrijven in het Handelsregister. Op grond van een beleidsregel wordt een C.V. namelijk altijd geacht een onderneming uit te oefenen. Daarnaast is straks de UBO van een C.V. publiek bekend via het UBO-register, terwijl er vooralsnog geen registratieplicht geldt voor het FGR. Overigens verwacht ik dat dit in de toekomst wel wordt gelijkgetrokken. In dit verband stel ik me ook telkens de vraag wat belangrijker is: naams-/persoonsanonimisering of vermogensanonimisering. Doorgaans zal dit laatste afdoende zijn voor menig dga en is er geen behoefte aan verdergaande complexiteit. Zowel de C.V. als de FGR voldoen dan.

C.V. minder geschikt voor overgang van box 3 naar box 2

Bij lage rendementen kan het fiscaal aantrekkelijk zijn om privévermogen van box 3 om te zetten in een aanmerkelijk belang van box 2. Een kapitaalstorting in een B.V. ligt dan voor de hand. Wie echter wil voorkomen dat de buurman via het handelsregister zicht krijgt op de spaarpot, komt uit bij een FGR. Een C.V. is namelijk minder geschikt, aangezien de weg terug alleen maar mogelijk is door een opheffing van de C.V. Art. 4.13 IB 2001 heeft namelijk de omissie dat alleen B.V.’s en FGR’s gestort kapitaal zonder ab-heffing kunnen terugbetalen.

FGR kan niet alleen

Nadeel van een FGR is dat er altijd twee participanten moeten zijn. De belastingdienst ziet de dga en zijn B.V. niet als twee participanten, net zo als participaties bij elkaar worden opgeteld die tot een huwelijksgoederengemeenschap behoren. Een C.V. kan daarentegen met één achterligger worden opgezet wanneer de beherend vennoot een stichting is. Wel kan dan ter voorkoming van het risico van een personele unie de commanditair vennoot niet tevens bestuurder van deze stichting zijn.

Ondernemen in een C.V., beleggen in een FGR

Belangrijkste reden om voor een C.V. te kiezen, is dat de belastingdienst alleen beleggingsvermogen accepteert in een FGR. Hoewel er veel kritiek is op dit standpunt, weigert de fiscus VPB-plicht voor een FGR als holding of wanneer deze een onderneming uitoefent. Een C.V. daarentegen kan wel als topholding fungeren. Na de bedrijfsoverdracht kiezen wij in de praktijk er dan ook vaak voor om het vermogen in twee delen op te knippen: het FGR voor de lange termijnbeleggingen (als effectenportefeuilles, verhuurd OG en vorderingen privé) en de C.V. in te zetten voor actievere investeringen (als informal investing en projectontwikkeling).

(author: April 2018, J. Knol)

Lager dan gebruikelijk loon aannemelijk gemaakt.

Gebruikelijk loon (Art. 12a Wet LB 1964, art. 67k AWR (tekst tot 1 juli 2009) voor het besturen van een vennootschap vergt altijd werkzaamheden van enige omvang, zoals het (laten) voeren van een financiële administratie, het zorgdragen voor de deponering van de jaarrekening en belastingaangiften en het nemen van operationele bedrijfsbeslissingen. Daarom is het gebruikelijk loon volgens de rechtbank € 10.000 per jaar.

Een B.V. had als activiteiten handel in en verhuur van onroerend goed. Deze ondernemingsactiviteiten waren geen succes en daarom kwam het tot een executoriale verkoop van het bedrijfspand. Dit leidde tot de ontbinding van de B.V. Aan de dga waren navorderingsaanslagen inkomstenbelasting opgelegd over de jaren 2011 tot en met 2014 vanwege het niet aangeven van het gebruikelijke loon verhoogd met vergrijpboetes.

In geschil is of voor de dga het volledige gebruikelijke loon geldt zoals de Belastingdienst stelt. Voor de hoogte van het gebruikelijke loon neemt Rechtbank Noord-Nederland de volgende omstandigheden in aanmerking. Voor het jaar 2011 is de dga geslaagd in zijn bewijs dat een lager gebruikelijk loon geldt. Pas medio 2012 had de B.V. de beschikking over een pand dat zij verhuurde, voor die tijd had de dga geen werkzaamheden van betekenis verricht. Dat laat onverlet, hoe gering ook die activiteiten, dat de dga wel werkzaamheden heeft verricht. De rechtbank acht ook het bewijs geleverd dat voor de B.V. voor elk jaar het gebruikelijk loon van circa € 43.000 gold, maar een evenredig deel hiervan. Dit op basis van de financiële resultaten van de B.V., de korte levensduur van de B.V. en de wijze van beëindiging van de activiteiten door het executoriale beslag dat was gelegd. De dga heeft bovendien aannemelijk gemaakt dat uit de aard van de activiteiten, de werkzaamheden van de dga beperkt waren. De dga hoefde alleen maar de verhuuradministratie te voeren, het incasseren van de huurpenningen die per bank binnen kwamen, het onderhouden van contacten met de aannemer, met (potentiële) huurders en met de makelaar (die de huurcontracten opstelde en bemiddelde bij het vinden van huurders).

Volgens de rechtbank laat het voorgaande echter onverlet dat het besturen van een vennootschap altijd werkzaamheden van enige omvang vergt. Daarom bedraagt het betreffende gebruikelijke loon per jaar € 10.000. Voor het jaar van oprichting van de B.V. verlaagde de rechtbank het hiervoor genoemde gebruikelijke loon tijdsevenredig naar € 2.500. De rechtbank vernietigde ook de vergrijpboetes, omdat die waren gebaseerd op een verwijzing naar een nog niet bestaande wettekst in de jaren 2011 tot en met 2014.

Swiss Federal Council – banking deposit protection scheme and segregation of custody assets.

The Federal Council recently announced its intention to strengthen the existing deposit protection scheme through a series of different measures. The federal finance department is in charge of preparing a draft for consultation to be published by the end of 2017.

Clients of banks and securities dealers authorised by the Swiss Financial Market Supervisory Authority (FINMA) benefit from protection of their privileged deposits up to a maximum of Sfr100,000 in case of a bankruptcy proceeding by the relevant bank or securities dealer. Provided that the insolvent bank or securities dealer has sufficient liquid assets, privileged deposits up to Sfr100,000 per client held at Swiss and foreign branches are paid out immediately without the need to first go through the procedure of filing claims and establishing a formal schedule of claims. If it is not possible to pay out the privileged deposits in their entirety within a reasonably short period, privileged client deposits held at Swiss branches are paid out by the Swiss deposit protection scheme for Swiss banks and securities dealers – esisuisse – as quickly as possible in the form of an advance. To the extent that esisuisse pays such privileged claims to the insolvent financial institution’s clients, it subrogates in the respective claims against the bankruptcy estate of the insolvent bank or securities dealer. Deposits exceeding Sfr100,000 are not privileged and are thus treated as ordinary bankruptcy claims, which are paid out as a bankruptcy dividend to the extent that proceeds are available at the end of the bankruptcy procedure (for further details please see “Protection of deposits with banks and savings banks“).

Unlike cash deposits, assets held in custody accounts (eg, shares, bonds, fund units, other securities and fiduciary deposits held with other financial institutions) are deemed to be held by the bank’s clients directly (ie, they have a direct proprietary interest in such assets and can therefore request their immediate delivery to another bank of their choice). The same applies to precious metals that are deposited with an insolvent bank in the name of the client.

In December 2014 the expert group in charge of the development of the financial markets strategy adopted recommendations and proposed several measures to strengthen the existing deposit protection scheme. The Federal Council instructed several agencies, including FINMA and the Swiss National Bank, to review and analyse the proposed improvements to the existing deposit protection scheme.

On the basis of this internal analysis and after an industry consultation, the Federal Council decided to adopt the following three measures:

  • The timeframe for the repayment of privileged deposits in a bankruptcy procedure of a bank or securities dealer shall be shortened in line with international standards that provide for a seven-day maximum repayment period. The interplay between esisuisse and FINMA shall remain unchanged. Banks and securities dealers will have an implementation period of at least five years to implement the required changes.
  • The financing of the deposit protection system shall be reinforced by a deposit of securities representing 50% of the contributions due in an insolvency case by the financial institutions that are members of esisuisse. This measure shall ensure that member banks and securities dealers can comply with their payment obligations as participants of the esisuisse system in case of insolvency of a member institution. Conversely, the requirement for members to hold sufficient liquidity to protect against any outflow of funds to the protection scheme will be eliminated. The other half of the contributions due from member institutions will be retained in the existing form of ex post financing obligations of all members. A change in the existing system to a scheme providing for the setting up of an ex ante fully financed fund has been dropped.
  • The upper limit of the system will be changed from a nominal amount in Swiss francs to a percentage of the aggregate amount of the guaranteed deposits (ie, to 1.6% of the total amount of all guaranteed deposits). However, the nominal limit shall not be less than Sfr6 billion. With the collaterisation of half of the contributions due, the overhauled regulations will be comparable to those in force in the European Union.

In addition, the Federal Council intends to further strengthen the regulations on the protection of securities and other assets deposited by clients with a bank or securities dealer by introducing a new obligation to keep those assets segregated from other clients’ assets on a sub-custodian level, to the extent that the chain of custody is in Switzerland.